خبرگزاری مهر، گروه سیاست: ناظم دباغ، نماینده اقلیم کردستان عراق در تهران طی یادداشتی تحولات اخیر در اقلیم کردستان عراق و برخی وقایع حادث شده در بصره از جمله حمله به کنسولگری ایران را بررسی کرده است.
به درازای تاریخ، همه دولت‌های حاکم بر عراق تا زمان سرنگونی صدام، با کودتا و جنگ داخلی به قدرت خود تداوم بخشیده‌اند، استعمارگران و امپریالیسم آن زمان عراق در راستای تامین منافع خود در تلاش مضاعف برای ایجاد تفرقه میان عراقی‌ها بودند.
سرانجام با قیام مردمی بخشی از عراق یعنی اقلیم کردستان از زیر یوغ رژیم بعث آزاد شد و نهایتا با اتحاد همه گروه‌ها و حمایت جامعه بین‌الملل رژیم صدام سرنگون و سیستمی جدید با انتخابات و مشروعیت رای مردم در فرایندی دموکراتیک انتخاب و تاسیس شد.
بعد از سقوط رژیم و شروع به کار اولین دولت منتخب در عراق این انتظار ایجاد شد که این دولت دولت امنیت و رفاه و سازندگی باشد، اما بار دیگر دشمنان و نیروهای خارجی دست به تحریک عراقی‌ها زدند و از تمام راه‌های ممکن برای ایجاد اختلاف و تفرقه و فتنه دینی و مذهبی و نژادی تلاش کردند و میان نیروها و شخصیت‌های سیاسی اختلاف و دشمنی ایجاد کردند.
از انتخاب اولین نخست‌وزیر عراق مشکلات و اختلافات میان گروه‌ها برجسته شد و همان زمان این مساله موجب تغییر نخست‌وزیر عراق شد.
ابراهیم جعفری جای خود را به مالکی داد و در زمان دو سال حمکرانی مالکی مشکلات بیشتر و گسترده‌تر شد که نهایتا موجب قدرت‌گیری القاعده و بعدها داعش و اشغال شهرهای عراق از جمله موصل و صلاح‌الدین و الانبار شد.
نخست‌وزیر آن زمان عراق با رفتارها و سیاست‌ها و تلاش‌هایش کوشید آمریکایی‌ها را از عراق بیرون بفرستد که از لحاظ خروج نیروی خارجی اقدامی درست بود اما فعالیت‌ها و سیاست‌های اعمالی خود وی در تضاد با موفقیت این سیاست بود، همچنان‌که درچندین مصاحبه و نوشته اعلام کردم اگر عوامل ایجاد القاعده و داعش را نابود نکنیم خروج نیروهای آمریکایی و خارجی به ضرر عراق تمام خواهد شد و کاری خواهند کرد که بار دیگر با خواهش و تمنا خواهان بازگشت آنها شویم که اینبار اگر برگردند دیگر از عراق خارج نخواهند شد.
البته گسترش داعش و اشغال موصل و شهرهای دیگر عراق مقدمات این امر را فراهم و اجرای آن را تسریع بخشید به این دلیل که مقابله با این مسائل نیازمند همکاری خارجی و نیروهای همپیمان و کشورهای همسایه بود تا از نفوذ بیشتر داعش جلوگیری و مناطق اشغال‌شده آزاد شوند.
سپس مالکی برکنار و العبادی جای او را گرفت، با همکاری همه‌جانبه کردها و اعراب و ایران و همپیمانان شهرهای عراق از لوث وجود داعش پاک شدند، همان زمان در چندین نوشته و مصاحبه اعلام کردم که این شکست نظامی داعش است و اگر عوامل ایجاد داعش از بین نرود امکان بروز و ظهور دوباره آنها وجود خواهد داشت.
متاسفانه در حال حاضر نیز نه تنها شاهد بروز و ظهور دوباره داعش هستیم بلکه دشمنان عراق بعد از برگزاری انتخابات و با شیوه‌های دیگر زمینه‌های رشد داعش را فراهم می‌کنند، این امر نیز با حمایت گروه‌ها و جریان‌هایی صورت می‌گیرد که پارلمان عراق را نه برای ارائه برنامه و ایجاد امنیت و رفاه برای مردم، بلکه در راستای تامین منافع و کسب پست و مقام به کار می‌گیردند و هرکدام وابسته به جریان و تفکری دیگر هستند.
این کشمکش‌ها و اختلافات به ویژه در فضایی که شخصیتی کاریزماتیک چون مام جلال طالبانی در صحنه سیاسی عراق حضور ندارد اتفاق می‌افتد و ایجاد وحدت میان کرد و شیعه و اهل سنت به آسانی در چنین شرایطی مقدور نیست.
شرایط فعلی وظایف کاک مسعود بارزانی را سنگین‌تر خواهد کرد چون ایجاد تعادل و تعامل از عهده فقط یک گروه و یک شخص خارج است و تعداد کسانی که دارای منافع شخصی هستند به مراتب بیشتر از کسانی است که به منافع ملی و میهنی می‌اندیشند.
اکنون و در حال حاضر، مسائل به نفع دشمنان عراق است، پراکندگی نیروها و جریان‌های سیاسی زمینه را برای تامین منافع نیروهای خارجی فراهم کرده است، ملت عراق نیازمند تصمیمی سرنوشت‌ساز است که منافع ملی را بالاتر از هر امر دیگری قرار دهد و عشق و دلسوزی ملت و وطن بالاتر از هر مساله دیگری قرار گیرد.
ملت عراق باید در چارچوب جغرافیای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خود نگاهی به تاریخ داشته باشد، چنانکه مام جلال طالبانی می‌گفت جغرافیا قابل تغییر نیست.
ملت و رهبران ملی در طول تاریخ فداکاری‌های زیادی کرده‌اند، تا جایی که رهبران کرد از جمله مام جلال و کاک مسعود در مقابله با دشمنان و رژیم‌های سرنگون‌شده عراق فداکاری‌های بزرگ داشته‌اند و خود در خط مقدم مبارزه به ملت و نیروهای پیشمرگه انرژی و انگیزه و توان مبارزه و ایستادگی داده‌اند، اما آیا زمان آن فرا نرسیده که اکنون نیز ملت عراق و کردها برای تامین آینده‌ای روشن و سرافراز برای خود پیشتاز پروژه‌ای ملی شوند و ملت خود را از این آشوب و دخالت‌های خارجی آزاد سازند.
رویدادهای این روزهای بصره نشان می‌دهد که اولا، تظاهرات و اعتراض برای تامین رفاه و امیت و آرامی حق مشروع مردم است و دوم اینکه زمینه مناسب را فراهم می‌کند تا باری دیگر آشوبگران اختلافات میان ایران و آمریکا را تعمیق بخشند و دست به یورش به کنسولگری ایران بزنند و در تلاش برای حمله به کنسولگری آمریکا باشند.
در حال حاضر خودآگاهی و هوشیاری نیروها و گروه‌ها سیاسی بسیار مهمتر از تلاش برای کسب پست و مقام است تا از این راه به فکر تامین امنیت و رفاه مردم باشند.
اگر این هوشیاری و خودآگاهی وجود نداشته باشد و رهبران کشور توان، تحمل و گذشت نداشته باشند امکان اینکه رویدادهای بصره به نقاط دیگر عراق حتی اقلیم کردستان نیز گسترش پیدا کند وجود دارد، همچنان که شاهدیم داعش از هر چهار طرف اقلیم تحرکات خود را شروع کرده تا با ایجاد فشار به خواسته‌های خود برسد.