به گزارش خبرنگار بولتن نيوز از اقليم كردستان عراق: ناظم دباغ نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در تهران ، در گفتگوئی با روزنامه شرق که در شماره 1610 و با تيتر "ما «كردها» جدايي طلب نيستيم" چاپ شد به سوالاتی در خصوص تحولات عراق پاسخ داد تا خواننده گان  را در جریان تحولات منطقه بگذارد. سوالاتي که شایسته بود منطقی تر و واقع بینانه تر به آنها پاسخ داده می شد ، تا دست کم اندکی از بدگمانی ها نسبت به سیاستهای حکومت اقلیم کردستان عراق كاسته شود .

ایشان در ابتدای مصاحبه خود اعلام کرده است که کردستان عراق قبل از سقوط صدام قدرت بیشتری داشت. به نظر می رسد ایشان کوشیده است این پیام را به مخاطب القاء کند که حکومت اقلیم کردستان عراق برای یکپارچگی خاک عراق از برخی از قدرتهای پیشین خود صرفنظر کرده است. شاید این ادعا برای کسانی که کردستان عراق قبل از صدام را ندیده باشند قابل قبول به نظر برسد اما واقعیت این است که سیر قدرت گرفتن حکومت اقلیم کردستان عراق بعد از سقوط صدام و در سایه همراهی شیعیان عراق سرعت گرفت.

نگاهی گذرا به روزهای قبل از سقوط صدام و درگیری گروههای کرد عراقی با يكديگر در کردستان عراق خط بطلانی بر این مدعا است . روزهای قبل از سقوط صدام روزهای پر از دلهره ای برای کردهای عراق بودند که به فردای خود امیدوار نبودند.فقر و جنگ داخلی سبب شد بود که مردم در کردستان عراق بدترین روزهای ممکن را تجربه کنند به نحوی که کردهای عراق امروز حتی از به یاد آوردن ان روزها رنج می کشند.

همراهی شیعیان عراق با کردها وموافقت با گنجاندن حقوق آنها در قانون اساسی عراق سبب شد که کردستان عراق با دریافت بودجه 17 درصدی از بغداد که سالانه به بیش از 12 میلیارد دلار می رسد بتواند بنیانهای اقتصادی خود را تقویت کند و امروز در سایه این حمایت است كه مردم کرد در کردستان عراق توانسته اند وارد بازار کل عراق شوند و از این محل به رفاه  و آسایش برسند.

مردم کردستان عراق امروز دیگر دغدغه تامین نیازهای اولیه خود مانند نان و سوخت را ندارند و نگران این نیستند که مبادا نتوانند شب را در سرمای کشنده و یا بدلیل گرسنگی به روز برسانند. دیگر حقوق کارمندان با چند ماه تاخیر پرداخت نمی شود و جوانان کرد عراقی براحتی می توانند با جهان خارج ارتباط برقرار کنند و به فکر آینده های بهتری برای خود باشند.

از این رو روا نیست که برای بی ارزش کردن نقش دولت مرکزی که در کنترل شیعیان است بخواهیم چشمانمان را بر حقایقی ببندیم که هیچ کردی از آن حاشا نمی کند.

آقای دباغ در ادامه وحدت گروههای سیاسی کرد عراقی را دلیل قدرت کردستان عراق می داند در حالیکه خود ایشان نیک می دانند که حاکمیت در کردستان عراق امروز روبروی بزرگترین انتقادات قرار گرفته است ، بر این اساس که تصمیم گیری در کردستان عراق امروزدر درون دو خانواده حاکم بر کردستان عراق گرفته می شود و سایر گروههای سیاسی در کردستان عراق کمترین نقشی در آن ندارند و از این روست که نوشیروان مصطفی امین مشکل بزرگ کردستان عراق را در حاکم شدن سیستم ریاستی و نه پارلمانی می بیند .

 عادل مراد دبیر انجمن مرکزی اتحادیه میهنی کردستان عراق که همان حزب ناظم دباغ می باشد به صراحت تمام در مصاحبه ائی با یکی از سایت های خبری اعلام می کند که رهبری کردی امروز بیشتر از هر زمانی از ملت خود بی خبر و دور افتاده است.

قادر عزیر دبیر کل حزب آینده کردستان عراق در خصوص همراهی احزاب حاکم با سایر گروههای کرد عراقی  می گوید : هیچ مکانیسمی در کردستان عراق برای مشارکت دادن گروههای سیاسی در تصمیم گیریهای سیاسی وجود ندارد.نشست ها با گروههای سیاسی کرد عراقی هم عموما برای حمایت از تصمیماتی است که به دور از نظر سایر گروههای سیاسی کردستان عراق اتخاذ شده است.

اقای ناظم دباغ در ادامه به این نکته اشاره می کند که انگلیسی ها باعث تقسیم کردستان شده و آمریکائیها صرفا در پی منافع خود هستند.حال این سوال مطرح می شود که چگونه است حکومت اقلیم کردستان عراق روبروی دولت مرکزی عراق قرار می گیرد ، اما در مواردی که حضور آمریکائیها و جیره خوران اسرائیلی حتی برضد منافع کردها بوده آنها واکنشی از خود نشان نمی دهند؟ اگر امریکائیها و اسرائیلی ها صرفا منافع خود را در کردستان عراق پیگیری می کنند چگونه است که موسسه ائی بنام موسسه اسرائیل – کرد با مجوز وزارت کشور کردستان عراق در کردستان عراق تاسیس شده که نه تنها برضد منافع مردم کردستان عراق بلکه بر ضد منافع کشورهای همسایه کردستان عراق نیز فعالیت می کنند؟ آیا حکومت اقلیم کردستان عراق دانسته و به عمد، به سازمانهای اسرائیلی و آمریکائی و انگلیسی مجوز می دهد تا فقط به فکر منافع خود باشند؟آیا حکومت اقلیم کردستان عراق که امکان تهدید دولت مرکزی عراق را در خود می بیند چگونه است که به سیستم های امنیتی غربی اجازه می دهد که از خاک کردستان عراق امنیت کشور همسایه را هدف قرار دهند؟آیا این عبارت که آنها فقط دنبال منافع خودشان هستند دلیلی کافی برای تهدید امنیت سایر کشورها از طریق خاک کردستان عراق می باشد؟یا توجیهی است بر سکوت رهبران کرد عراقی در مقابل اقدامات ضد کردی و ضد ایرانی آنها؟

نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در تهران کوشیده است تمام مشکلات کنونی عراق را در چهارچوب اختلافات مابین گروههای سیاسی خلاصه کند در حالیکه واقعیت عراق به گفته خود رهبران کرد عراقی چیز دیگری است. عادل مراد دبیر انجمن مرکزی اتحادیه میهنی کردستان عراق و از موسسان این حزب در این خصوص می گوید:به اعتقاد من بحران کنونی عراق از روزهای بعد از سقوط صدام اغاز شد و پول بریمر حاکم مدنی آمریکائیها ریشه این بحران را در عراق گذاشت.امریکائیها عراق را به حال خود رها کردند وبجز 55 نفر، از این همه بعثی که مسلح شده بودند چشم پوشی کردند و همین بی توجهی ریشه های بحران کنونی را در عراق بعد از صدام تقویت کرد.

از سوی دیگر ناظم دباغ با دفاع از سیاست نفتی حکومت اقلیم کردستان عراق و شفاف بودن آن کوشیده است ریشه همه مشکلات را در بغداد بیابد . این در حالی است که حکومت اقلیم کردستان عراق متهم به عدم شفاف سازی در خصوص قراردادهای نفتی است.

براساس بررسی های صورت گرفته توسط دولت مرکزی بر مبنای اطلاعات ارسالی از سوی حکومت اقلیم کردستان عراق ، از مجموع 187 هزار بشکه نفتی که روزانه حکومت اقلیم کردستان عراق استخراج می کند تنها 95 هزار بشکه صادر می شود و 53 هزار بشکه هم تحویل پالایشگاههای داخلی می شود وتکلیف 39 هزار بشکه دیگر مشخص نیست که با حسابی سرانگشتی و با احتساب بشکه ائی 100 دلار بالغ بر 3 ميلیون دلار در روز می شود .براستی آقای دباغ این درامدها که نه به خزانه دولت مرکزی و نه به خزانه حکومت اقلیم کردستان عراق واریز می شود کجاها هزینه می گردد؟؟

 زانا روستائی یکی ازاعضاء رهبری جماعت اسلامی در کردستان عراق تاکید می کند که چگونه وزارتخانه مهمی چون وزارت نفت و منابع طبیعی کردستان مکانی ندارد و تمام ساختمان و اطلاعاتش در کیف دستی آشتی هورامی وزیر نفت و منابع طبیعی کردستان عراق قرار دارد؟

 دکتر بیوار خنسی کارشناس امور نفتی نیز معتقد است که شرکتهای نفتی به مکانهائی که مالیات کم داشته و قانون محکمی نداشته و از دمکراسی اندکی برخوردار باشد هجوم می برند تا براحتی و به دور از چشم قانون اقدام به تاراج نفت بکنند. 

حال این سوال را باید از آقای دباغ پرسید که در کشوری که منابع نفتی متعلق به همه مردم است آیا می توان پذیرفت که دولت مرکزی از طریق رسانه های خارجی در جریان قراردادهای نفتی حکومت اقلیم کردستان عراق قرار بگیرد؟

در خصوص اعتراضات به سفر داود اوغلو به کرکوک و کردستان عراق اقای ناظم دباغ این اعتراضات را سیاسی می داند در حالیکه وی با این اقدام خود چشم بر دخالت مستقیم ترکیه در امور داخلی عراق می بندد. اقای دباغ به سفر وزیران امور خارجه سایر کشورها به کردستان عراق اشاره می کند که مورد اعتراض قرار نگرفته اند در حالیکه این حقیقت را نادیده می گیرد که این سفرها به کردستان عراق از بغداد شروع شده و به کردستان عراق ختم شده اند . از سوئی ایا این امکان برای وزیر امور خارجه عراق وجود دارد که باسفر مستقیم به جنوب شرقی ترکیه با سردادن شعارهای ملی گرایانه به کردهای این کشور وعده بدهد که دیگر کردها را تنها نخواهد گذاشت ؟ تا بپذیریم که کاری که اوغلو در کرکوک کرد و به ترکمانهای این شهر وعده داد که دیگر آنها را تنها نخواهند گذاشت دخالت در امور داخلی عراق نیست؟

 آقای عادل مراد یکی از مسئولین رده بالای اتحادیه میهنی کردستان عراق در مصاحبه ائی در کردستان عراق می گوید:من از نزدیکان اقای مالکی شنیده ام که بخشی از نیروهای نظامی ارتش ترکیه هنوز در خاک کردستان عراق مستقر هستند وعقب نشینی نکرده اند آیا به صرف داشتن رابطه خوب با ترکیه ، کردهای عراق باید چشم برحضور نظامی ترکیه در عمق خاک عراق ببندند؟  اکنون که ما(نزدیکان آقای مالکی ) بعنوان دولت مرکزی رابطه خوبی با ایران داریم، آیا شما می توانید یک سرباز ایرانی را در داخل خاک عراق پیدا کنید؟

در خاتمه اقای دباغ تاکید می کند که کردهای عراق دنبال تجزیه عراق نیستند اما همین چند روز پیش بود که آقای ملا بختیار یکی از اعضاء برجسته اتحادیه میهنی کردستان عراق در سمیناری در سلیمانیه اعلام کرد که اگر شرایط استقلال برای کردها پیش آمد و ما اعلام استقلال نکردیم ملت کرد می تواند ما را دادگاهی کند ، استقلالی که تا ده سال آینده بطور حتم اتفاق خواهد افتاد.

آنچه که به آن اشاره شد بخش کوچکی از مجموعه ائی از تضادهائی است که بین رفتار و گفتار سیاسی مسئولین کردستان عراق وجود دارد و در سخنان آقای دباغ براحتی می توان آنها را دید.